Sjón (f. 1962). Það er botnlaust fjör í ljóðum Sjóns og oft fjörbrot líka, kátína sem ættuð er úr Breiðholti, úr framúrstefnum aldarinnar og úr brjálaðasta hluta grípandi rokklags. Þeim hluta þar sem hljóðfærin missa stjórn á sér og renna út í óreiðu rétt áður en sést móta fyrir formi á ný. Sjón var meðlimur súrrealistahóps sem kallaði sig Medúsu og fyrsta ljóðabók hans, Birgitta, hleruð samtöl, kom út 1979. Hún var neðanjarðargersemi en hana má líka finna í Drengnum með röntgenaugun, safni ljóða frá 1978-1986. Nýjasta ljóðabók hans heitir Myrkar fígúrur. Sjón hefur unnið á tilraunakenndan hátt með sjálfsímynd sína, hann er líkt og gangandi og kvikt ljóð; um leið og maður telur sig vera búinn að ráða í rúnirnar tekur ljóðið á sig nýja mynd og sleppur alltaf undan viðleitni manns til að flokka og skilgreina. Hann er drengurinn með röntgenaugun en líka nýkominn úr neðansjávarveröld þar sem villidýr ráfa um og líkamar leysast upp. Þetta er hættuleg og dularfull veröld og í erótísku myndmáli hennar er oft gripið til eggvopna. Sjón hefur komið fram í sjóræningjabúningi og sveiflað sverði um leið og hann las ljóð, ögrað viðteknum hugmyndum um skáld á sama hátt og ljóðin ögra viðmiðum um hvað sé ljóð. Sjón brýst inn í skjalaskápinn í höfðinu á okkur og ruglar röð hlutanna svo við stöndum eftir andspænis veröld þar sem B kemur á undan A, þar sem tvisvar tveir eru óhjákvæmilega fimm og hálfur. Það á sér stað samruni lífs og listar, veruleikanum er umstaflað og öllu teflt saman, dýr renna saman við menn og veröldin tekur sífelldum hamskiptum. Í ljóðum Sjóns rekst maður á sjóræningja og hrekkur upp við eldsnöggt hnífsbragð.