Bragi Ólafsson (f. 1962) er hæverskt skáld og ljóðin hans eru annarleg og undrandi. Þau þéra lesanda sinn eins og hann sé staddur í kurteisisheimsókn eða vitjun, oft við tilteknar aðstæður: á veitingahúsi eða í búð í framandi borg. Það er búið að hnika veruleikanum dálítið til, skekkja hann svo halla verður höfðinu til að lesa í hann. Við þær formlegu kringumstæður sem ljóðin draga upp er beitt rökvísi af alveg sérstakri gerð sem erfitt er að ímynda sér að sé kennd í skólum. Þessi rökfræði liggur ekki alltaf í augum uppi; hún afþakkar staðfastlega eitthvað sem ekki er í boði og tíminn getur tekið fram úr sjálfum sér. Bragi er borgarskáld, skáld húsa, kaffistaða, hafna; mannlífsathuganir hans eiga sér stað jafnt á Íslandi sem í útlöndum. Segja má að ljóð Braga gerist á horni tveggja gatna, t.d. Bayswater Road og Lækjargötu, þar sem tíðarandinn er ræddur af tveimur skeggjuðum mönnum. Á því götuhorni er einnig að finna hringekjur, sirkustónlist úr dósum og skjálfhentan sjónhverfingamann sem liggur lágt rómur og tínir smáorð með óvæntri yfirvegun upp úr hatti sínum og lætur þau hverfa. Ljóðin eru full af ókunnugu fólki sem gerir sig heimakomið, ávarpar af stakri kurteisi og vekur grun um að vísast sé að feta sig leið sína um þessa skökku veröld af varfærni. Í fyrstu ljóðabók Braga, Dragsúgi frá 1986, er glerbrotum dreift í grasið þar sem börnum þykir gaman að leika sér og maður skyldi vara sig þegar manni eru boðnar Ansjósur (1991), þegar maður gengur um Ytri höfnina (1993) eða skilur eftir sig Klink (1995) í söfnunarbauknum við kirkjudyrnar. Glerbrotin leynast alls staðar eftir að hafa losnað úr iljum barnanna.